In 2012 is een onderzoek gepleegd naar de begroeiing van de bekleding na de dijkverbetering. Hieruit zijn de volgende conclusies overgenomen. Op het eerste gezicht lijkt het asfalt bij Westkapelle rechtstreeks begroeid. Bij nadere beschouwing blijkt dat dit genuanceerd moet worden: Darmwier (Enteromorpha) en klein roodwier (Polysiphonia, Gelidium) komen behalve op schone steen ook rechtstreeks op asfalt gehecht voor. Op asfalt vormen de groenwieren dan een monocultuur. Ook zeepokken en mosselen kunnen rechtstreeks op asfalt hechten, deze soorten vinden daarnaast een plaats in rimpels en scheuren in het asfalt en op schone koppen die uit het asfalt steken. De zeepokken en mosselen vormen a.h.w. een secundaire substraat waarop wieren zich kunnen hechten. Alle andere (veelal grotere) wiersoorten dan darmwier en de kleine roodwieren komen alleen op schone steen hetzij op secundair substraat voor. Met name zeepokken vormen een substraat waarop zich een groot deel van de groenwieren (zowel darmwier als zeesla) hechten. Door warmte-koude verschillen en expositie vindt opkrullen van het asfalt plaats rondom stenen. Op het steenoppervlak in de daarbij ontstane spleten hechten zich zowel fauna (zeepokken, mosselen, Schaalhoorn) als wieren.
