Het projectbureau constateerde bij de Zuidgors dat na de uitvoering water bleef staan langs vrijwel de gehele werkstrook tussen de nieuwe teen van de dijk en de rand van de oorspronkelijke schorvegetatie. Dit was het gevolg van klink en overspoeling bij gemiddeld hoogwater. Het stagnerende water was een structureel verschijnsel en maakte herstel van de begroeiing onmogelijk omdat schorplanten er niet kunnen kiemen of uitlopen. Het projectbureau controleerde voortaan de geregistreerde geulen, schorren en werkstrook strenger voorafgaand, tijdens en na de werkzaamheden.
