| Sint Pieterspolder ontwerp | |
|---|---|
| Dijkvak | Sint Pieterspolder |
| Decompositie type | |
| TM werkproces stap | |
Het voorontwerp, de variantenafweging en het definitieve ontwerp van het dijktraject zijn uitgebreid omschreven in de ontwerpnota. Het dijktraject is daarin onderverdeeld in vier deelgebieden:
- deelgebied 1: van dijkpaal 1316 tot dijkpaal 1340
- deelgebied 2: van dijkpaal 1340 tot dijkpaal 1346
- deelgebied 3: van dijkpaal 1346 tot dijkpaal 1348
- deelgebied 4: van dijkpaal 1348 tot dijkpaal 1350+66 meter
Samengevat ziet het ontwerp er als volgt uit:
De ondertafel in de deelgebieden 1 en 2 wordt bekleed met betonzuilen met een eco-toplaag. In de deelgebieden 3 en 4 bestaat de bekleding van de ondertafel uit breuksteen, ingegoten met asfalt. De bekleding van de boventafel in de deelgebieden 1, 2, 3 en 4 bestaat uit betonzuilen. Langs het hele dijktraject wordt de kreukelberm vernieuwd. Deze bestaat uit breuksteen, aangebracht op geotextiel. Op de berm wordt een nieuw onderhoudspad van open steenasfalt aangelegd, dat langs het hele dijktraject is afgesloten voor fietsers.
Ecozuilen
Op basis van de natuurtoets paste projectbureau Zeeweringen het ontwerp aan door in het grootste deel van het dijktraject dijkbekleding van eco-zuilen toe te passen. In een klein deel van het traject mocht de aannemer gewone betonzuilen gebruiken als dijkbekleding. Op advies van de projectecoloog besloot projectbureau Zeewering vervolgens de gewone betonzuilen alsnog te vervangen door eco-zuilen. De meerkosten hiervan waren gering en de projectecoloog verwachtte dat het gebruik van eco-zuilen zou leiden tot meer aangroei van wieren in het traject.
Kreeftenpark
Aan de westkant van dijktraject Sint Pieterspolder eindigt het dijkvak bij een kreeftenpark, dat particulier eigendom is. Voor het kreeftenpark ligt een dijk (deels voorzien van damwanden), die geen onderdeel uitmaakt van de primaire waterkering. De primaire waterkering ligt achter het kreeftenpark en bestaat uit een dijk, bekleed met klei. Voorbij het kreeftenpark ligt een traject met damwanden. Deze maken wel onderdeel uit van de primaire waterkering, maar liggen in principe buiten het werkgebied van projectbureau Zeeweringen. Uit de toetsing van het waterschap bleek dat de achterliggende kleidijk onvoldoende stabiel was. Om het stabiliteitsprobleem op te lossen, stelde het waterschap voor de dijk voor het kreeftenpark als primaire waterkering aan te merken en de versterking ervan te laten uitvoeren door het projectbureau. Terwijl het waterschap de procedure hiervoor startte, nam projectbureau Zeeweringen het versterken van deze dijk op in de ontwerpplannen. Ook liet het projectbureau onderzoek uitvoeren naar mogelijkheden om de vervallen damwanden te vervangen. Uiteindelijk voerde projectbureau Zeeweringen de dijkversterking bij het kreeftenpark niet uit, omdat het waterschap en de eigenaar van het kreeftenpark geen overeenstemming konden bereiken over het aanmerken van de dijk als primaire waterkering. De eigenaar wilde de dijk mogelijk gebruiken voor recreatieve doeleinden (bijvoorbeeld voor het plaatsen van vakantiewoningen). Als de dijk primaire waterkering zou worden, dan zouden daar de regels van het waterschap gelden. De eigenaar was bang dat deze regels hem zouden beperken in zijn mogelijkheden.
Historische landbouwhaven
Ter hoogte van dijkpaal 1328 lag een historisch landbouwhaventje. In de ontwerpfase won projectbureau Zeeweringen hierover advies in bij de gemeente Reimerswaal en bij de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed. Volgens dat advies moest het projectbureau het haventje zoveel mogelijk in tact laten vanwege de cultuurhistorische waarde ervan. Dat realiseerde projectbureau Zeeweringen door het aanbrengen van een verborgen glooiing achter het haventje. De aansluiting van de twee havendammen op de verborgen glooiing bekleedde het projectbureau met basalt. Daarnaast verving het projectbureau het asfalt op de glooiing in de haven en op het havenplateau door gezette basalt om zo het historische karakter te benadrukken. Volgens het ontwerp van dijktraject Sint Pieterspolder bestond de bekleding op de ondertafel uit betonzuilen met een eco-toplaag. De bekleding op de boventafel bestond uit reguliere betonzuilen. Aan weerszijden van het haventje koos het projectbureau op advies van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed gedeeltelijk voor dijkbekleding van gezette basalt, zodat er een fraaie aansluiting van het haventje op de dijk ontstond.
Onderhoudspad
Het onderhoudspad op de buitenberm van de dijk zou in het kader van het beheerplan Natura-2000 niet toegankelijk zijn voor fietsers, omdat de dijk fungeert als hoogwatervluchtplaats voor vogels. De gemeente Reimerswaal en de ZLTO (namens de particuliere eigenaar van een gedeelte van de dijk) waren het hier niet mee eens; als het onderhoudspad opengesteld zou worden, zouden fietsers vanaf de Oesterdam tot aan Yerseke buitendijks kunnen fietsen, een recreatieve impuls voor de omgeving. Toen de plannen ter inzage lagen diende de gemeente en de ZLTO een zienswijze in. Projectbureau Zeeweringen hield zich echter aan de afspraken met Rijkswaterstaat en het waterschap in het kader van het beheerplan Natura-2000 en stelde het onderhoudspad niet open voor fietsers.
Werk met werk
Projectbureau Zeeweringen sprak in het voortraject met mosselbedrijven op het bedrijventerrein dat ten westen van het kreeftenpark grensde aan het dijkvak. Deze bedrijven wilden graag een loswal en een locatie waar ze in de winter mosselzaadinvanginstallaties konden bergen. Het projectbureau onderzocht of het mogelijk was hun wensen te realiseren en zo werk met werk te maken. Uiteindelijk waren de wensen financieel en procedureel niet haalbaar.
De View-Navigation (VN) pagina's.
