Uit een compilatie van zaadtellingen van Nederlandse groot zeegraspopulaties door de jaren heen blijkt een gemiddelde van 100 zaden per plant gedurende één seizoen (zie tabel 1). De verliezen worden geschat op 99%. Verlies van zaad en zaailingen ontstaan doordat:
- zaadstengels wegdrijven;
- zaden te diep worden begraven;
- zaden uit of diep in het sediment verdwijnen;
- niet alle zaden kiemen;
- niet alle zaailingen overleven;
- verliezen optreden gedurende de zomer.
| Verliesposten | Wegdrijven zaadstengels | Verliezen in het sediment | Kieming en eerste overleving | Zomerverliezen |
|---|---|---|---|---|
| Percentage (%) | 80 | 90 | 45 | 10 |
| Aantal geproduceerde zaden door 1 plant in: | Aantal zaden in het sediment in: | Aantal zaden in het sediment in: | Aantal zaailingen in: | Aantal planten dat weer 100 zaden produceert |
| september/oktober | november | februari/maart | mei/juni | volgend groeiseizoen |
| 100 | 20 | 2 | 1,1 | 1 |
Compensatie van verliezen donorveld
Compensatie van verliezen donorveld In het donorveld worden zaadstengels verwijderd waardoor er een zeker verlies wordt toegebracht. Normaliter drijft ca. 80% van alle zaaddragende stengels weg in de herfst, en blijft er slechts 20% achter in het veld. Wanneer alle zaaddragende stengels (100%) uit een proefvlak (bijvoorbeeld 1 ha) worden verzameld voor de restauratieproef, zijn er geen planten meer over die het proefvlak direct zouden kunnen bezaaien. Daardoor wordt dat proefvlak (= 1 ha) afhankelijk van ronddrijvende zaadstengels met een veel kleinere kans op bezaaiing. Wanneer het oogsten van de totale hoeveelheid benodigde materiaal over een groter deelgebied wordt verzameld (bijvoorbeeld 20% weghalen over 5 ha), wordt het verlies van achterblijvende zaadstengels en dus directe bezaaiing in elk van die 5 hectares gereduceerd tot 20%. Indien ervan uitgegaan wordt dat er jaarlijks een verlies optreedt van 80% en er dus 20% achterblijft, zou ter compensatie kunnen worden overwogen om 20% van de oogst middels BuD's weer terug te brengen in het geoogste deel van het donorveld, analoog aan de Nederlandse aanplant, eventueel deels bestaand uit aangespoeld zeegrasmateriaal (‘wrack’).
Referenties
- Zeegrasproef Waddenzee, Grootschalig zeegrasherstel in de Nederlandse Waddenzee door middel van zaadverspreiding Plan van aanpak, Erftemeijer, P. en M. van Katwijk, 9 augustus 2010.
Zie ook
- Zeegrasproef Waddenzee, Grootschalig zeegrasherstel in de Nederlandse Waddenzee door middel van zaadverspreiding Plan van aanpak
- Herintroductie Zostera marina in de westelijke Waddenzee (2002-2006) Resultatenrapportage activiteiten 2002
- Effecten van Phytophthora spp.- besmetting op de zaadkieming van groot zeegras (Zostera marina)
- Herintroductie van Groot zeegras in de westelijke Waddenzee (2002-2006), Inventarisatie van bestaande kennis, selectie van locaties en plan van aanpak.
- Herintroductie van groot zeegras (Zostera marina) in de westelijke Waddenzee (2002-2005)
- Herintroductie Zostera marina in de westelijke Waddenzee (2002-2006) Resultatenrapportage activiteiten 2003
- Mogelijkheden van Stabilisatietechnieken bij zeegrastransplantatie, Bureaustudie
- Zeegras in de Waddenzee, Rol in de Waddenzee en in Nederland, kansen in de toekomst en wettelijk kader
- Schorherstel in de Ooster- en Westerschelde met gebruik van schorrenmatten
- Herintroductie Zostera marina in de westelijke Waddenzee (2002-2006) Resultatenrapportage activiteiten 2004
