Zeegras Kolonisatie

Zeegras Kolonisatie
Context Zeegras Experimenten met zeegrasherstel in de Waddenzee
Type Condition
Decompositie type IOR



Figuur 1: Classificering van potentiële uitzaailocaties op basis van geschiktheid van het gebied waar het verspreide zaad terechtkomt. De x-as vermeldt de totaalscore per locatie. Hoe hoger de score, des te gunstiger het gebied en des te groter de kans op verdere regeneratie en uitbreiding van het zeegrasareaal. Legenda (klassen): 1 = <50 kiemende zaden per ha; 2 = 50-200 kiemende zaden per ha; 3 = 200-500 kiemende zaden per ha; 4 = >500 kiemende zaden per ha (Erftemeijer and Van Katwijk 2010)
.


Om het rendement van de uitzaaiplots voor natuurlijke kolonisatie te bepalen, zijn de modelresultaten voor zaadretentie geïntegreerd met de zeegraskansenkaart met behulp van het modelinstrument HABITAT. Het is namelijk vooral van belang om inzicht te hebben in hoeveel van de zaadretentie binnen de Waddenzee ook daadwerkelijk op voor zeegrasgroei geschikt gebied terechtkomt. Dit bepaalt uiteindelijk de werkelijke kans voor uitbreiding van het zeegrasareaal in de Waddenzee op de langere termijn.

Op basis van deze integratie is de potentiële regeneratie (uitgedrukt als aantallen ‘kiemende zaden’ per ha) voor elk van de 21 potentiële uitzaailocaties berekend. De resultaten hiervan zijn samengevat in Figuur 1. 




De View-Navigation (VN) pagina's.


De links naar andere pagina's.

Onderdeel van Zeegras Inzaaien groot zeegras in de Waddenzee
Instantie van
Betreft


De pagina's die linken naar deze pagina.

HZ University of Applied Sciences
Rijkswaterstaat, Ministerie van Infrastructuur en Milieu
Projectbureau Zeeweringen
Waterschap Scheldestromen
Provincie Zeeland
Deltares