N2D Aanplant zeegras: verschil tussen versies

Huidige versie van 26 jul 2023 om 14:33

Figuur 1: Groot zeegras in de Waddenzee (Foto: Beeldbank Rijkswaterstaat/ Rob Jungcurt, 2003).

Vroeger waren er talloze zeegrasvelden in de Zuidwestelijke Delta. Rond 1930 werden de zeegrasvelden getroffen door een bepaalde ziekte, ook wel wasting disease genoemd. Daardoor nam het areaal van zeegras enorm af. Toen de Deltawerken zijn aangelegd, zijn de overgebleven zeegrasvelden in de loop der jaren bijna compleet verdwenen door het veranderen van de omstandigheden in het water. Er zijn twee soorten zeegras die in Nederland voorkomen: Groot zeegras en klein zeegras (zie voor een uitgebreide beschrijving van de ecologie deze pagina). Groot zeegras heeft veel positieve ecologische functies. Groot zeegras zorgt voor helder water, kustbescherming, voedsel en een sterke bodem, tevens dient het als kraamkamer, schuilplaats en CO₂-opslag (De opmars van groot zeegras, IVN Zeeland). Door de genoemde voordelen is het van groot belang om groot zeegras te herintroduceren in de Zuidwestelijke Delta. In de Oosterschelde is in 2007, 2008, 2010, 2011 & 2012 klein zeegras aangeplant op verschillende locaties in de Oosterschelde. De locaties vind je op deze pagina. In het Grevelingenmeer is er van 2016 tot 2021 een pilot uitgevoerd om te kijken of zeegras kan overleven in het huidige watersysteem (zie ook hier). De conclusie is dat zeegras in de huidige omstandigheden van het Grevelingenmeer kan overleven. Voor de aanplant van zeegras in het Veerse Meer moet het onderzoek nog worden uitgevoerd. Vanuit de Kaderrichtlijn Water is het doel om in 2027 in het Grevelingenmeer en het Veerse Meer 5 hectare aan zeegrasvelden ontwikkeld te hebben (Doelen en resultaten, Rijkswaterstaat). De aanplant van zeegras is gunstig voor plantenetende vogels: De meerkoet, knobbelzwaan, rotgans en smient zijn een paar voorbeelden van soorten die zeegras als onderdeel van hun dieet hebben.