Brumbaugh et al. (2006) stellen een methode in drie stappen voor om schelpdierpopulaties te herstellen. De eerste stap is om de bronnen van stress te identificeren die een schelpdierpopulatie beïnvloeden. Zodra de stressbronnen bekend zijn, kunnen de strategieën om daaraan een einde te maken worden geformuleerd (stap 2). De tabel geeft een overzicht van de bronnen van stress, de oorzaken en de strategieën om de gezondheid van schelpdierpopulaties te herstellen. Effectieve methoden om natuurlijke en herstelde oesterriffen te beschermen zijn onder andere het instellen van reservaten waarin niet geoogst mag worden (Powers et al., 2009) of de oogstmethode te veranderen van dreggen naar handmatig scheppen (tonging) of duiken (Lenihan and Peterson, 2004). De derde en laatste stap is het formuleren van succesfactoren om te bepalen of het restauratieproject zijn doelen heeft gehaald.
Verschillende artikelen beschrijven de ontwikkeling van oesterrestauratieprojecten. In een langetermijnproject in South Carolina, met het doel om succescriteria te formuleren, werd de ontwikkeling van een experimenteel oesterrif vergeleken met een natuurlijk rif in de buurt. Drie jaar na constructie van het experimentele rif verschilden de hoeveelheid en de grootte-verdeling van de oesters behoorlijk, terwijl de soortenrijkdom tussen het experimentele- en het natuurlijke rif gelijk was (Coen and Luckenbach, 2000).
De hoogte van het rif boven de bodem van het watersysteem lijkt een belangrijke factor te zijn voor een succesvol restauratieproject. Een experiment dat een rif met veel hoogteverschil (> 1 m hoogteverschil) vergeleek met een rif met weinig hoogteverschil (0,1-0,2 m) in Mobile Bay, Alabama (USA) wees uit dat larvenproductie hoger was in de riffen met veel hoogteverschil. Dit zou een belangrijk ontwerpcriterium kunnen zijn voor in gevallen waar oestermortaliteit hoog is of waar de aanvoer van larven laag is (Gregalis et al., 2008).
In een restauratieproject in de Chesapeake Bay Schulte et al. (2009) zagen dat de oesterdichtheid in riffen met veel hoogteverschil (0,25–0,40 m) viermaal zo groot was dan in riffen met weinig hoogteverschil (0,08–0,12 m). Het hoogteverschil van de riffen verklaarden het succes van deze restauratie, samen met de bescherming van het rif tegen het wegvangen door de visserij.
Wanneer de restauratie van een schor werd uitgevoerd in de nabijheid van een gerestaureerd oesterrif, dan zouden de interacties tussen beide habitats toegevoegde ecosysteemvoordelen opleveren die afkomstig zijn van een synergie op landschapsniveau tussen de beide habitats, die niet optreden bij een afzonderlijke restauratie van de twee typen ecosysteem (Grabowski and Peterson, 2007).
| Bronnen van stress | Oorzaken | Strategieën voor restauratie |
|---|---|---|
| Mortaliteit door visserij | Overmatige vangst en destructieve vismethoden | Vangstvrije gebieden of reservaten: vermindert ook de invloed op de vangst van andere benthische soorten (Powers et al., 2009). Verminderen of veranderen van de visserij: toestaan van de vangst van de niet-inheemse soorten, terwijl de inheemse soorten beschermd worden of het gebruik van minder destructieve vistechnieken (handmatig scheppen (tonging) of duiken in plaats van dreggen (Lenihan and Peterson, 2004)). |
| Habitatlimitatie | Verandering, achteruitgang en verlies van oesterhabitats | Constructie van driedimensionale riffen, gemaakt van oesterschelpen of stenen. Op grote schaal plaatsen van schelpen of schelpdelen op de bodem. |
| Beperkte aanvoer van larven | Te grote aanwezigheid van predatoren, te veel visserijdruk, slechte waterkwaliteit, ziekten of parasieten zoals Perkinsus marinus en Haplosporidium nelsoni | Voeg extra volwassen oesters toe aan de populatie om broedval te verhogen
Plaats de restauratielocatie in een gebied waarvan de saliniteit lager of hoger is dan het optimum van het organisme dat ziekte veroorzaakt. Visserijvrije gebieden lijken de ontwikkeling te bevorderen van ziektetolerante rassen (Coen and Luckenbach, 2000). |
Referenties
- Developing success criteria and goals for evaluating oyster reef restoration: Ecological function or resource exploitation?, Coen, L.D., Luckenbach, M.W., juli 2000.
- Restoring oyster reefs to recover ecosystem services, Grabowski, J.H. and Peterson, C.H., 2007.
- Restoration of Oyster Reefs along a Bio-physical Gradient in Mobile Bay, Alabama, Gregalis, K.C., Powers, S.P., Heck, K.L., 1 december 2008.
- Conserving oyster reef habitat by switching from dredging and tonging to diver-harvesting, Lenihan, H.S. and Peterson, C.H., 2004.
- Success of constructed oyster reefs in no-harvest sanctuaries: implications for restoration, Powers, S.P., Peterson, C.H., Grabowski, J.H., Lenihan, H.S., 4 september 2009.
- A practitioners guide to the design and monitoring of shellfish restoration projects, R.D. Brumbaugh, M.W. Beck, L.D. Coen, L. Craig and P. Hicks, 2006.
- Unprecedented Restoration of a Native Oyster Metapopulation, Schulte, D.M., Burke, R.P., Lipcius, R.N., 28 augustus 2009.
Zie ook
- Biobouwers als optimalisatie van waterveiligheid in de Zuidwestelijke Delta
- Ecologische functies van oesterriffen
- Zeegrasproef Waddenzee, Grootschalig zeegrasherstel in de Nederlandse Waddenzee door middel van zaadverspreiding Plan van aanpak
- Variantenstudie Roggenplaatsuppletie
- Sedimentstrategie voor de ZW Delta: een verkenning van kansen
- Eindadvies ANT Oosterschelde
- Alternatieve waterkeringen, Een verkenning naar nieuwe concepten voor kustverdediging in het kader van Beleid Ondersteuning Programmabureau Zuidwestelijke Delta
- Projectplan RAAK PRO HZ Meer Waarde met Mosselen
- Verslag van ontwerpsessie co-creatie Oesterdam
- Rijke Dijk eindrapport 2007
