Ontwikkeling van het areaal zeegras



Set VN link, Property name = Context, Property VN name = Context

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result = OS De Oosterschelde VN

End Set VN link


Set VN link, Property name = Produces, Property VN name = Produces

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result =

End Set VN link


Set VN link, Property name = Consumes, Property VN name = Consumes

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result =

End Set VN link


Set VN link, Property name = Part of, Property VN name = Part of

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result = OS De ontwikkeling van het watersysteem na aanleg Oosterscheldewerken VN

End Set VN link


Set VN link, Property name = Instance of, Property VN name = Instance of

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result =

End Set VN link


Set VN link, Property name = Concerns, Property VN name = Concerns

Model link = OS Ontwikkeling van het areaal zeegras

Result =

End Set VN link







Figuur 1: Klein zeegras op de slikken van Viane (foto: Peter Meininger).

De Oosterschelde is één van de weinige Nederlandse locaties waar nog zeegras voorkomt. Er zijn twee soorten zeegras, klein zeegras (Zostera noltii) en groot zeegras (Zostera marina). Klein zeegras is de talrijkste soort, groot zeegras komt slechts in beperkte mate voor. Beide soorten zijn voornamelijk te vinden op de droogvallende platen en slikken. De zeegrasstengels remmen de stroming, stimuleren de sedimentatie, bieden een schuilplaats aan visjes, een aanhechtingsplaats voor eieren van allerlei organismen en zijn voedselbron voor rotganzen en eenden. Tijdens laagwater zoeken steltlopers naar diertjes die zich tussen het zeegras ophouden. Zie voor een uitgebreide beschrijving van de ecologie, bescherming en voorkomen van zeegras deze pagina en verder.

Voorkomen in de Oosterschelde

Figuur 2: De ontwikkeling van het areaal zeegrasvelden in de Oosterschelde. De blauwe lijn geeft het areaal ‘zeegrasveld’ (bedekkingspercentage boven 5%) en de paarse het totale areaal (Geurts van Kessel 2004).

Na het gereedkomen van de stormvloedkering leken de omstandigheden voor zeegras gunstiger te worden omdat de stroomsnelheden afnamen. Toch ging het areaal gestaag omlaag, tot een dieptepunt in de periode 1990-2000 met oppervlakken van 47-63 ha. Deze afname is heel waarschijnlijk het gevolg geweest van het hogere zoutgehalte. Uit diverse onderzoeken is gebleken dat te hoge zoutgehalten kieming en groei negatief beïnvloeden. Daarnaast blijkt groot zeegras door zoutstress te veranderen van een meerjarige in een eenjarige vorm. In dat geval moet het zeegras ieder jaar opnieuw uit zaad ontkiemen. In combinatie met de slechtere kieming wordt deze soort dus dubbel getroffen. Door de toename van regenwaterafvoer lijkt het areaal zeegras in de Oosterschelde weer licht uit te breiden: sinds het dieptepunt van 1999 met 47 ha is het areaal gestegen via 88 ha in 2001 naar 93 ha in 2003 (Geurts van Kessel 2004).

Projectbureau Zeeweringen heeft in het kader van de dijkversterkingen geëxperimenteerd met het verplaatsen van zeegras. 



Referenties


HZ University of Applied Sciences
Rijkswaterstaat, Ministerie van Infrastructuur en Milieu
Projectbureau Zeeweringen
Waterschap Scheldestromen
Provincie Zeeland
Deltares