Zowel in de Westerschelde als in de Zeeschelde is sprake van versteiling: de geulen worden dieper en de intergetijdengebieden hoger. Stroomopwaarts van Terneuzen zijn de geulen in de laatste halve eeuw vooral dieper geworden door sedimentonttrekkingen (waaronder de commerciële zandwinning) en zandverplaatsingen binnen het estuarium voor de verruiming en het onderhoud van de vaargeul.
Verstarring is vooral ontstaan door de bedijking. Hierdoor liggen de grenzen van het estuarium vast. Meanderende geulen kunnen zich niet verder verplaatsen dan tot de dijk. Baggeren op de drempels in de vaargeul vermindert de morfologische dynamiek daar. Het verdwijnen van kortsluitgeulen veroorzaakt verstarring van de plaatgebieden: er vindt minder verjonging plaats. Het storten van baggerspecie op plaatranden (plaatrandstortingen) heeft als doel meer laagdynamisch leefgebied te creëren, maar beïnvloedt ook de ligging van de platen. De aanleg van kribben en geulwandverdedigingen heeft tevens bijgedragen aan de verstarring (VNSC 2019).
Referenties
- Systeemanalyse natuur Schelde-estuarium, VNSC, Vlaams-Nederlandse Scheldecommissie, april 2019.
Zie ook
- Systeemanalyse natuur Schelde-estuarium
- Natuurherstel in de Westerschelde: De mogelijkheden nader verkend
- Evaluatie Schelde-estuarium: de toestand van Veiligheid, Toegankelijkheid en Natuurlijkheid, Samenvatting van de T2015-rapportage
- T2009-Rapport Schelde-estuarium
- Ontwikkeling platen, slikken, schorren en geulen
- Analyserapport T2015-rapportage Schelde-estuarium
- Evaluatierapport T2015-rapportage Schelde-estuarium
- Sedimentstrategie voor de ZW Delta: een verkenning van kansen
- De toekomst van de Westerschelde, beschouwingen vanaf de dijk
- Getij
