Brontekst bekijken van BA Optimalisatie teelt van zilte gewassen

{{Activity
|Context=GT Zeeuwse Tong,
|Intentional Element decomposition type=IOR
}}
{{Paragraphs show}}
{{Beeldmateriaal show}}
{{Heading
|Heading nl=Optimalisatie teelt van zilte gewassen
}}
{{Paragraph
|Paragraph number=1
|Paragraph language=Dutch
|Paragraph=De teelt van zoutminnende gewassen betreft momenteel twee soorten: zeekraal en lamsoren. De belangstelling voor deze groenten is duidelijk groeiend. Ook is er interesse in uitbreiding van het assortiment met minder bekende zilte gewassen als zeekool, zeevenkel, oesterblad en lepelblad. Onderzoek in het kader van [[BAZT Zeeuwse Tong VN|Zeeuwse Tong]] heeft zich geconcentreerd op zeekraal en met name op de knelpunten in de teelt. Die zijn: een onbetrouwbare opkomst, een hoge onkruiddruk en als gevolg daarvan een geringe mechanisatiegraad, een hoge arbeidsbehoefte en een hoge kostprijs. 
De teelt van zeekraal vraagt veel arbeid. Vooral het handmatig oogsten en schonen kosten veel tijd. Schonen moet grondig en nauwkeurig gebeuren omdat anders geen eerste klas product afgeleverd kan worden. Gebrek aan uniformiteit van het gewas en de aanwezigheid van veel onkruid verhogen beide de arbeidsbehoefte. Zeekraal is daardoor een dure groente met prijzen van meer dan €10 per kg in de detailhandel. De verwachting is dat de vraag naar zeekraal toe zou kunnen nemen als de kostprijs gereduceerd kan worden. Dit vereist om te beginnen terugdringing van de arbeidsbehoefte. 
Dat is mogelijk door een combinatie van meer uniform uitgangsmateriaal, onkruidonderdrukking en mechanische oogst.
}}
{{Paragraph
|Paragraph number=2
|Paragraph language=Dutch
|Paragraph subheading=Veredeling op zouttolerantie
|Paragraph=Gewassen die van nature zilte omstandigheden vereisen, zijn relatief zeldzaam. Het zijn bovendien allemaal groentegewassen die ook in de toekomst slechts op kleine arealen geteeld zullen worden. 
Bestaande voedselgewassen zijn vrijwel allemaal zoutmijdend, maar binnen de soort komen interessante verschillen in zouttolerantie voor. Deze zijn te vinden door in de oorsprongsgebieden op zoek te gaan naar zouttolerante ecotypes. De genetische eigenschappen verantwoordelijk voor zouttolerantie kunnen vervolgens ingekruist worden in moderne rassen. 
Een interessant voorbeeld van deze aanpak is de ontwikkeling van een zouttolerante aardappel door veredelingsbedrijf Meijer in Zeeland. Voor Zeeland is de pootaardappelteelt belangrijk en zouttolerante pootaardappels zouden in de toekomst een nieuw exportproduct van de sector kunnen worden. 
Naar analogie van deze ontwikkeling in de aardappelteelt kan het ook de moeite waard zijn in andere, bestaande gewassen zouttolerantie te ontwikkelen, bijvoorbeeld in ui. Dat een veel hogere zouttolerantie ook in voedselgewassen mogelijk is, illustreert het gewas Quinoa.

Bron: [https://docs.google.com/file/d/0ByQ5lX-zqIFQTzJGalpsbmFoTVk/edit?pli=1 Smart Seafood programma]
}}

{{VN query}}
{{Activity links
|Part of=BA Optimalisatie en praktijkgericht onderzoek voor aparte schakels uit de keten:,
}}
{{Intentional Element query}}