Overloop/golfoverslag
De toelaatbare kans op overbelasting door golfoverslag bedraagt P overbelasting ≤ norm (5,0. 10-4 per jaar) bij een gemiddeld overslagcriterium van q = 1,0 l/s.m. Daarbij is de toelaatbare kans op overbelasting gelijk aan de in de Waterwet voor dijkring 6 vastgestelde veiligheidsnorm.
Macro-instabiliteit binnenwaarts
De stabiliteitsfactoren en de bijbehorende bermdimensies zijn berekend met het model DAM-1.0 (Dijksterkte Analyse Module). In DAM (Dijksterkte Analyse Module) verloopt het rekenproces in meerdere iteratiestappen, waarbij in elke stap als bermhoogte de helft van het hoogteverschil tussen de kruin en het binnenmaaiveld wordt aangenomen en waarbij in elke stap ook de bermbreedte wordt aangepast totdat aan de vereiste evenwichtsfactor wordt voldaan. Voor de bepaling van de partiële veiligheidsfactoren is uitgegaan van de methode in het Addendum bij Technisch Rapport Waterkerende Grondconstructies en de Technisch rapport Grondmechanisch schematiseren bij dijken. Dit levert de volgende partiële veiligheidsfactoren op:
- Schematiseringsfactor: γb = 1,1.
- Modelfactor: γd = 1,00 (geen opdrijven, methode Bishop) of 1,05 (wel opdrijven, methode UpliftVan).
- Materiaalfactoren γm: conform Tabel 5.3.1. In Addendum bij Technisch Rapport Waterkerende Grondconstructies.
- Schadefactor: γn: toelaatbare kans op lokale instabiliteit pinst,loc= 6,1e-07 (0,24% norm), vereiste
betrouwbaarheidsindex β = 4,85 of γn= 1,11. De modelfactor en de materiaalfactoren worden impliciet in het rekenmodel verdisconteerd. De schematiseringsfactor en de schadefactor worden expliciet in rekening gebracht. Dit houdt in dat de met het model berekende evenwichtsfactor Fs moeten voldoen aan de volgende waarden:
- Fs = 1,28 voor de situatie zonder opdrijven.
- Fs = 1,22 voor de situatie met opdrijven.
Piping
Figuur 1: Ligging van het intreepunt en het uittreepunt en de kwelweglengte (TAW 1999)
De kwelweglengten zijn bepaald aan de hand van de dwarsprofielen van de bestaande dijk en de ontwerpprofielen van de Traditionele Dijk en de Groene Dollard Dijk. Daarbij is het intreepunt aan de zeezijde aangenomen bij de buitenteen of bij de bodem van de buitendijkse kwelsloot en het uittreepunt aan de landzijde bij de binnenteen of bij de bodem van de binnendijkse watergang (zie Figuur 1)
De benodigde kwelweglengte is berekend met de methode Sellmeijer uit het Technisch Rapport Zandmeevoerende Wellen.
Referenties
- Addendum bij het Technisch Rapport Waterkerende Grondconstructies, Ministerie van Verkeer en Waterstaat, juli 2007.
- Technisch rapport Grondmechanisch schematiseren bij dijken, Rijkswaterstaat Water, Verkeer en Leefomgeving, oktober 2012.
- Technisch Rapport Zandmeevoerende Wellen, Technische Adviescommissie voor de Waterkeringen (TAW), TAW, maart 1999.
Zie ook
- Technisch rapport Grondmechanisch schematiseren bij dijken
- Addendum bij het Technisch Rapport Waterkerende Grondconstructies
- Bepalen dimensies
- Ontwikkeling ontwerpmethode flexibele waterkering kern Spakenburg
- Nadere verkenning Groene Dollard dijk; Een civieltechnische, juridische en maatschappelijke erkenning naar de haalbaarheid van een brede groene dijk en mogelijke kleiwinning uit de kwelders
- Technisch Rapport Zandmeevoerende Wellen
- Technisch rapport waterkerende grondconstructies; Geotechnische aspecten van dijken, dammen en boezemkaden
- Dijken op veen II, DoV werkwijze voor bepaling macrostabiliteit Markermeerdijk
- Dijken op veen, eindrapport
- Leidraad zee- en meerdijken, basisrapport
