De Bathse Spuisluis vormt de spuiverbinding tussen het Volkerak-Zoommeer via de Schelde-Rijnverbinding en het Bathse Spuikanaal aan de noordzijde en de Westerschelde aan de zuidzijde.
Peilregulering
De Bathse Spuisluis dient om het peil op het Volkerak-Zoommeer te reguleren. Volgens het Peilbesluit van 1996 kan het peil op natuurlijk wijze fluctueren, waarbij de Bathse Spuisluis wordt ingezet ter voorkoming van een peilonderschrijding van NAP-0,10 m en peiloverschrijding van NAP+0,15 m.
Bij het tijdelijk bergen van water van de Rijn en Maas op het Volkerak-Zoommeer (waterberging) wordt voorafgaand hieraan met de Bathse Spuisluis “voor gespuid” naar de Westerschelde, om het meerpeil zoveel mogelijk te verlagen. Na inzet van de waterberging moet het geborgen water zo spoedig mogelijk worden afgevoerd, om het peil snel terug te brengen naar de waterstand passend binnen het normale peilregime. Met de Bathse Spuisluis wordt in de korte periode waarin grote vervallen over de sluis optreden gespuid met maximaal vier (van de zes) kokers. Hiermee wordt het debiet voldoende begrensd om te kunnen volstaan met de huidige bodembescherming.
Doorspoelen Volkerak-Zoommeer
Naast het spuien van overtollig water kan door het inzetten van de Bathse Spuisluis het Volkerak-Zoommeer worden doorgespoeld. Het Volkerak-Zoommeer verzilt als gevolg van zout water afkomstig uit de Oosterschelde (via de Krammersluizen en de Bergsediepsluis), de Westerschelde (via de Bathse Spuisluis) en polderlozingen. Verder kunnen de omringende wateren zoute kwel veroorzaken, direct bijvoorbeeld via de Oesterdam en Philipsdam en indirect door het opduwen van zout water in de bodem van deze voormalige getijarm. Door middel van doorspoelen met water uit het Hollandsch Diep, wordt het chloridegehalte in het Volkerak-Zoommeer beneden afgesproken grenzen gehouden.
Object
De 86,5 meter lange spuisluis bestaat uit zes naast elkaar gelegen kokers. Achter de kokers bevindt zich de uitstroomconstructie, een U-vormige gewapende betonnen bak met divergerende wanden met aan de uitstroomzijde een zig-zag vormige overstortrand voor de energievernietiging in het water. De kokers reiken van NAP–5,0 m tot NAP+0,5 m. De afvoer is regelbaar door gedurende de laagwaterperiode met één of meer kokers te spuien. De spuisluis is zo uitgevoerd dat de inlaat van zout water vanaf de Westerschelde naar het Zoommeer wordt voorkomen. Tijdens hoogwater zijn alle kokers gesloten. Iedere koker is afsluitbaar door een hydraulisch beweegbare houten schuif terwijl als tweede kering een houten wachtdeur dienstdoet. De hele sluis is op palen gefundeerd.
